Wypowiedzenie umowy o pracę – czego może żądać pracownik?

Zgodnie Kodeksem pracy umowa o pracę rozwiązuje się między innymi przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Jest to rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. Jeśli uważasz, że wypowiedzenie umowy było niezgodne z prawem lub nieuzasadnione, złóż odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę

Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie.

W oświadczeniu pracodawcy powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Nadto, pracodawca powinien zamieścić pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.

Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę.

Zgodnie z art. 264 § 1 k.p. odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni. Termin liczymy od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę.

Nie ma tu znaczenia, czy pracownik przyjął i podpisał wypowiedzenie złożone przez pracodawcę. Liczy się okoliczność, że pracownik miał okazję zapoznać się z jego treścią. Termin 21 dni na złożenie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę obowiązuje pracownika także wtedy, gdy odmówił jego odbioru.

Pracownik może wystąpić do sądu, gdy na przykład:
Pracodawca nie zachował formy pisemnej oświadczenia.
Brak jest uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę w przypadku zatrudnienia na czas nieokreślony.
Nie zgadza się z przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę.

Pracownik otrzymał tzw. „zwolnienie dyscyplinarne”, jeżeli od zdarzenia, o którym dowiedział się pracodawca, minął więcej niż miesiąc.
Wypowiedzenie narusza przepisy o wypowiadaniu umowy o pracę, a więc dotyczy grup osób prawnie chronionych.

Nie została zachowana procedura w zakładach, w których działa organizacja związkowa, np. nie zostały poinformowane o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę działające w zakładzie wszystkie związki zawodowe.


Składając pozew do sądu, pracownik może żądać:
uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, jeżeli nie minął jeszcze okres wypowiedzenia;
przywrócenia do pracy, gdy okres wypowiedzenia już minął;
odszkodowania od pracodawcy.

Przyczyna zwolnienia podana przez pracodawcę.

Pracodawca podał nieprawdziwe, niejasne lub niekonkretne powody zwolnienia. Co wtedy? Wówczas sąd zasądzi na rzecz pracownika odszkodowanie, uzna wypowiedzenie za bezskuteczne lub przywróci go do pracy. Przyczyna zwolnienia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Wypowiedzenie umowy o pracę jest bowiem zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy. Nie oznacza to jednak przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę.

Pracodawca jest obowiązany udowodnić zasadność wypowiedzenia umowy. Wskazana przyczyna podlega kontroli sądu z punktu widzenia jej konkretności i rzeczywistości. Podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie.

22 września, 2022 kodeks pracy, odwołanie, prawo pracy, umowa o pracę, wypowiedzenie No comments yet

Zasiedzenie – kiedy i po jakim czasie jest możliwe?

Zasiedzenie – na czym polega i kiedy jest możliwe?

Zasiedzenie – posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Dobra lub zła wiara posiadacza samoistnego.

Dla przyjęcia dobrej lub złej wiary posiadacza decydujące znaczenie ma stan w chwili uzyskania posiadania. W dobrej wierze jest ten posiadacz, który pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym poczuciu, że przysługuje mu prawo własności. Wyłącza zaś dobrą wiarę wiedza o rzeczywistym stanie prawnym. Dobrą wiarę wyłącza również niedbalstwo. To znaczy niedołożenie należytej staranności, przy której dołożeniu dana osoba mogła się dowiedzieć, że określone prawo jej nie przysługuje. Dla przyjęcia dobrej lub złej wiary posiadacza decydujące znaczenie ma stan w chwili uzyskania posiadania. Przyjmuje się, że w dobrej wierze jest ten posiadacz, który pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym poczuciu, że przysługuje mu prawo własności.

Wyłącza zaś dobrą wiarę wiedza o rzeczywistym stanie prawnym, jak również niedbalstwo, to znaczy niedołożenie należytej staranności, przy której dołożeniu dana osoba mogła się dowiedzieć, że określone prawo jej nie przysługuje. Niezbędnymi, wymaganymi przez ustawodawcę przesłankami nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie jest zatem z jednej strony posiadanie, które winno mieć charakter władztwa samoistnego, z drugiej zaś upływ określonego przez ustawę czasu.

Posiadanie może być przy tym uznane za samoistne, jeżeli posiadacz faktycznie włada rzeczą w takim zakresie jak czyni to właściciel. Zatem samodzielnie, we własnym imieniu i zasadniczo we własnym interesie. Nieodzownym elementem posiadania właścicielskiego jest konieczność wystąpienia po stronie posiadacza woli posiadania „jak właściciel”, czyli dla siebie. Powyższe winno przy tym znajdować odzwierciedlenie w czynnościach podejmowanych przez posiadacza, wskazujących na rzeczywisty, niczym nieskrępowany stan władztwa. Wola posiadania musi być jednocześnie jawna, uzewnętrzniona dla otoczenia.

22 września, 2022 kodeks cywilny No comments yet